W drugiej połowie XIX wieku i w pierwszej połowie XX termin tragedia pojawia się w pismach teoretycznych, opracowaniach, artykułach, tekstach krytycznych w wielu znaczeniach: jako określenie gatunku, synonim losu, życia ludzkiego, właściwość przeznaczenia, historii, świata. Problem tragedii (często zamiennie utożsamiany z tragizmem) jest rozpatrywany znacznie częściej w aspektach filozoficznych, etycznych, moralnych, historiozoficznych niż w kontekście budowy dramatu, jego struktury. W centrum zainteresowania znajduje się tragizm jako kategoria estetyczna lub właściwość świata, w dalszej kolejności-los, przeznaczenie i rozpoznanie.
Zebrane artykuły ilustrują te zjawiska głównie w polskiej refleksji o tragedii i tragizmie.
Ze wstępu
Oprawa: miękka
Wydawca: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego