ilosc: 0 szt. suma: 0,00 zł
Przezroczyste głowy
Odija Daniel, Daniel Odija
Śmierć czai się na każdej stronie Pierwsza od ośmiu lat książka Daniela Odiji. O narodzinach, życiu i śmierci.
Na kartach swej nowej książki Daniel Odija zagląda w przezroczyste głowy swoich innych bohaterów. Oni zaś przypadkowo spotkane osoby, grupy, rodziny opowiadają o samotności, traumie, szaleństwie, godzeniu się z tym, co przyniosło życie i w końcu o śmierci. W tym ich rozgadanym świecie słowa wybuchają jak bomba w przepełnionym pociągu. Każdy ma swoją historię, którą uważa za najważniejszą. Każdy ma swoją tajemnicę i rozterkę, których nie chciałby wyjawić:
Głowy opowiadały:
Ta o swoim życiu, tamta o swoim umieraniu.
Kolejna narzekała, gdy następna wychwalała.
Kłębiły się w nich nienawiść i miłość,
wybaczenie i przekleństwo, nuda i euforia.
Kilkadziesiąt monologów łączy pragnienie intymnych wyznań. Opowieści jak rzeka wypływają jedna z drugiej i jedna w drugiej znikają. Dowiadujemy się o pijanym pływaku, którego uwiodła woda. O samotnym kierowcy zjadanym przez wyrzuty sumienia. O jednonogim tancerzu. O kwiatach z papieru, pachnących perfumami śmierci. I pisarzu, który w swojej książce ożywił zidiociałe odbicie samego siebie, by natychmiast je, czyli siebie, uśmiercić. Tak, najważniejszym bohaterem tej chwytającej za gardło prozy jest śmierć. Ona, jak dominujący akord, nasyca opowieści o życiu, nadaje głęboki sens codzienności i najdrobniejszym detalom, a samym mówiącym barwę i kontrast.
Daniel Odija (ur. 1974) prozaik, dziennikarz. Mieszka w Słupsku. Autor zbioru opowiadań Szklana huta (2005) oraz powieści Ulica (2001), Tartak (2005), Niech to nie będzie sen (2008) i Kronika umarłych (2010). Tartak znalazł się w finale Nagrody NIKE 2004, był także nominowany do Nagrody im. Józefa Mackiewicza. Niech to nie będzie sen w roku 2009 był nominowany do Europejskiej Nagrody Literackiej. Kronika umarłych przez Poznańskie Towarzystwo Wydawców Książek została uznana za Książkę zimy 2009/2010 i była nominowana do Nagrody NIKE 2011.
Odija jest także autorem słuchowisk, komentarzy do filmów dokumentalnych, libretta do baletu Sny o wolności oraz współscenarzystą krótkometrażowego filmu fabularnego Basia z Podlasia, który otrzymał nagrodę publiczności na festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty 2011. W 2004 roku na scenie teatru im J. Słowackiego w Krakowie odbyła się premiera Tartaku w reżyserii Agnieszki Olsten. Na deski teatralne trafiła również Ulica, wyreżyserowana przez Iwo Vedrala. Premiera odbyła się w 2016 roku w Nowym Teatrze w Słupsku. W czerwcu 2017 roku ukazał się komiks Stolp autorstwa Odiji i rysownika Wojciecha Stefańca.
Daniel Odija publikował m.in. w Tygodniku Powszechnym, Gazecie Wyborczej, Playboyu oraz antologiach literatury współczesnej. Jego opowiadania zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, a powieści ukazały się w przekładzie na francuski, niemiecki i ukraiński.
,Śmierć czai się na każdej stronie Pierwsza od ośmiu lat książka Daniela Odiji. O narodzinach, życiu i śmierci.
Na kartach swej nowej książki Daniel Odija zagląda w przezroczyste głowy swoich innych bohaterów. Oni zaś przypadkowo spotkane osoby, grupy, rodziny opowiadają o samotności, traumie, szaleństwie, godzeniu się z tym, co przyniosło życie i w końcu o śmierci. W tym ich rozgadanym świecie słowa wybuchają jak bomba w przepełnionym pociągu. Każdy ma swoją historię, którą uważa za najważniejszą. Każdy ma swoją tajemnicę i rozterkę, których nie chciałby wyjawić:
Głowy opowiadały:
Ta o swoim życiu, tamta o swoim umieraniu.
Kolejna narzekała, gdy następna wychwalała.
Kłębiły się w nich nienawiść i miłość,
wybaczenie i przekleństwo, nuda i euforia.
Kilkadziesiąt monologów łączy pragnienie intymnych wyznań. Opowieści jak rzeka wypływają jedna z drugiej i jedna w drugiej znikają. Dowiadujemy się o pijanym pływaku, którego uwiodła woda. O samotnym kierowcy zjadanym przez wyrzuty sumienia. O jednonogim tancerzu. O kwiatach z papieru, pachnących perfumami śmierci. I pisarzu, który w swojej książce ożywił zidiociałe odbicie samego siebie, by natychmiast je, czyli siebie, uśmiercić. Tak, najważniejszym bohaterem tej chwytającej za gardło prozy jest śmierć. Ona, jak dominujący akord, nasyca opowieści o życiu, nadaje głęboki sens codzienności i najdrobniejszym detalom, a samym mówiącym barwę i kontrast.
Daniel Odija (ur. 1974) prozaik, dziennikarz. Mieszka w Słupsku. Autor zbioru opowiadań Szklana huta (2005) oraz powieści Ulica (2001), Tartak (2005), Niech to nie będzie sen (2008) i Kronika umarłych (2010). Tartak znalazł się w finale Nagrody NIKE 2004, był także nominowany do Nagrody im. Józefa Mackiewicza. Niech to nie będzie sen w roku 2009 był nominowany do Europejskiej Nagrody Literackiej. Kronika umarłych przez Poznańskie Towarzystwo Wydawców Książek została uznana za Książkę zimy 2009/2010 i była nominowana do Nagrody NIKE 2011.
Odija jest także autorem słuchowisk, komentarzy do filmów dokumentalnych, libretta do baletu Sny o wolności oraz współscenarzystą krótkometrażowego filmu fabularnego Basia z Podlasia, który otrzymał nagrodę publiczności na festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty 2011. W 2004 roku na scenie teatru im J. Słowackiego w Krakowie odbyła się premiera Tartaku w reżyserii Agnieszki Olsten. Na deski teatralne trafiła również Ulica, wyreżyserowana przez Iwo Vedrala. Premiera odbyła się w 2016 roku w Nowym Teatrze w Słupsku. W czerwcu 2017 roku ukazał się komiks Stolp autorstwa Odiji i rysownika Wojciecha Stefańca.
Daniel Odija publikował m.in. w Tygodniku Powszechnym, Gazecie Wyborczej, Playboyu oraz antologiach literatury współczesnej. Jego opowiadania zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, a powieści ukazały się w przekładzie na francuski, niemiecki i ukraiński.
,Śmierć czai się na każdej stronie Pierwsza od ośmiu lat książka Daniela Odiji. O narodzinach, życiu i śmierci.
Na kartach swej nowej książki Daniel Odija zagląda w przezroczyste głowy swoich innych bohaterów. Oni zaś przypadkowo spotkane osoby, grupy, rodziny opowiadają o samotności, traumie, szaleństwie, godzeniu się z tym, co przyniosło życie i w końcu o śmierci. W tym ich rozgadanym świecie słowa wybuchają jak bomba w przepełnionym pociągu. Każdy ma swoją historię, którą uważa za najważniejszą. Każdy ma swoją tajemnicę i rozterkę, których nie chciałby wyjawić:
Głowy opowiadały:
Ta o swoim życiu, tamta o swoim umieraniu.
Kolejna narzekała, gdy następna wychwalała.
Kłębiły się w nich nienawiść i miłość,
wybaczenie i przekleństwo, nuda i euforia.
Kilkadziesiąt monologów łączy pragnienie intymnych wyznań. Opowieści jak rzeka wypływają jedna z drugiej i jedna w drugiej znikają. Dowiadujemy się o pijanym pływaku, którego uwiodła woda. O samotnym kierowcy zjadanym przez wyrzuty sumienia. O jednonogim tancerzu. O kwiatach z papieru, pachnących perfumami śmierci. I pisarzu, który w swojej książce ożywił zidiociałe odbicie samego siebie, by natychmiast je, czyli siebie, uśmiercić. Tak, najważniejszym bohaterem tej chwytającej za gardło prozy jest śmierć. Ona, jak dominujący akord, nasyca opowieści o życiu, nadaje głęboki sens codzienności i najdrobniejszym detalom, a samym mówiącym barwę i kontrast.
Daniel Odija (ur. 1974) prozaik, dziennikarz. Mieszka w Słupsku. Autor zbioru opowiadań Szklana huta (2005) oraz powieści Ulica (2001), Tartak (2005), Niech to nie będzie sen (2008) i Kronika umarłych (2010). Tartak znalazł się w finale Nagrody NIKE 2004, był także nominowany do Nagrody im. Józefa Mackiewicza. Niech to nie będzie sen w roku 2009 był nominowany do Europejskiej Nagrody Literackiej. Kronika umarłych przez Poznańskie Towarzystwo Wydawców Książek została uznana za Książkę zimy 2009/2010 i była nominowana do Nagrody NIKE 2011.
Odija jest także autorem słuchowisk, komentarzy do filmów dokumentalnych, libretta do baletu Sny o wolności oraz współscenarzystą krótkometrażowego filmu fabularnego Basia z Podlasia, który otrzymał nagrodę publiczności na festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty 2011. W 2004 roku na scenie teatru im J. Słowackiego w Krakowie odbyła się premiera Tartaku w reżyserii Agnieszki Olsten. Na deski teatralne trafiła również Ulica, wyreżyserowana przez Iwo Vedrala. Premiera odbyła się w 2016 roku w Nowym Teatrze w Słupsku. W czerwcu 2017 roku ukazał się komiks Stolp autorstwa Odiji i rysownika Wojciecha Stefańca.
Daniel Odija publikował m.in. w Tygodniku Powszechnym, Gazecie Wyborczej, Playboyu oraz antologiach literatury współczesnej. Jego opowiadania zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, a powieści ukazały się w przekładzie na francuski, niemiecki i ukraiński.
,Śmierć czai się na każdej stronie Pierwsza od ośmiu lat książka Daniela Odiji. O narodzinach, życiu i śmierci.
Na kartach swej nowej książki Daniel Odija zagląda w przezroczyste głowy swoich innych bohaterów. Oni zaś przypadkowo spotkane osoby, grupy, rodziny opowiadają o samotności, traumie, szaleństwie, godzeniu się z tym, co przyniosło życie i w końcu o śmierci. W tym ich rozgadanym świecie słowa wybuchają jak bomba w przepełnionym pociągu. Każdy ma swoją historię, którą uważa za najważniejszą. Każdy ma swoją tajemnicę i rozterkę, których nie chciałby wyjawić:
Głowy opowiadały:
Ta o swoim życiu, tamta o swoim umieraniu.
Kolejna narzekała, gdy następna wychwalała.
Kłębiły się w nich nienawiść i miłość,
wybaczenie i przekleństwo, nuda i euforia.
Kilkadziesiąt monologów łączy pragnienie intymnych wyznań. Opowieści jak rzeka wypływają jedna z drugiej i jedna w drugiej znikają. Dowiadujemy się o pijanym pływaku, którego uwiodła woda. O samotnym kierowcy zjadanym przez wyrzuty sumienia. O jednonogim tancerzu. O kwiatach z papieru, pachnących perfumami śmierci. I pisarzu, który w swojej książce ożywił zidiociałe odbicie samego siebie, by natychmiast je, czyli siebie, uśmiercić. Tak, najważniejszym bohaterem tej chwytającej za gardło prozy jest śmierć. Ona, jak dominujący akord, nasyca opowieści o życiu, nadaje głęboki sens codzienności i najdrobniejszym detalom, a samym mówiącym barwę i kontrast.
Daniel Odija (ur. 1974) prozaik, dziennikarz. Mieszka w Słupsku. Autor zbioru opowiadań Szklana huta (2005) oraz powieści Ulica (2001), Tartak (2005), Niech to nie będzie sen (2008) i Kronika umarłych (2010). Tartak znalazł się w finale Nagrody NIKE 2004, był także nominowany do Nagrody im. Józefa Mackiewicza. Niech to nie będzie sen w roku 2009 był nominowany do Europejskiej Nagrody Literackiej. Kronika umarłych przez Poznańskie Towarzystwo Wydawców Książek została uznana za Książkę zimy 2009/2010 i była nominowana do Nagrody NIKE 2011.
Odija jest także autorem słuchowisk, komentarzy do filmów dokumentalnych, libretta do baletu Sny o wolności oraz współscenarzystą krótkometrażowego filmu fabularnego Basia z Podlasia, który otrzymał nagrodę publiczności na festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty 2011. W 2004 roku na scenie teatru im J. Słowackiego w Krakowie odbyła się premiera Tartaku w reżyserii Agnieszki Olsten. Na deski teatralne trafiła również Ulica, wyreżyserowana przez Iwo Vedrala. Premiera odbyła się w 2016 roku w Nowym Teatrze w Słupsku. W czerwcu 2017 roku ukazał się komiks Stolp autorstwa Odiji i rysownika Wojciecha Stefańca.
Daniel Odija publikował m.in. w Tygodniku Powszechnym, Gazecie Wyborczej, Playboyu oraz antologiach literatury współczesnej. Jego opowiadania zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, a powieści ukazały się w przekładzie na francuski, niemiecki i ukraiński.
,Śmierć czai się na każdej stronie Pierwsza od ośmiu lat książka Daniela Odiji. O narodzinach, życiu i śmierci.
Na kartach swej nowej książki Daniel Odija zagląda w przezroczyste głowy swoich innych bohaterów. Oni zaś przypadkowo spotkane osoby, grupy, rodziny opowiadają o samotności, traumie, szaleństwie, godzeniu się z tym, co przyniosło życie i w końcu o śmierci. W tym ich rozgadanym świecie słowa wybuchają jak bomba w przepełnionym pociągu. Każdy ma swoją historię, którą uważa za najważniejszą. Każdy ma swoją tajemnicę i rozterkę, których nie chciałby wyjawić:
Głowy opowiadały:
Ta o swoim życiu, tamta o swoim umieraniu.
Kolejna narzekała, gdy następna wychwalała.
Kłębiły się w nich nienawiść i miłość,
wybaczenie i przekleństwo, nuda i euforia.
Kilkadziesiąt monologów łączy pragnienie intymnych wyznań. Opowieści jak rzeka wypływają jedna z drugiej i jedna w drugiej znikają. Dowiadujemy się o pijanym pływaku, którego uwiodła woda. O samotnym kierowcy zjadanym przez wyrzuty sumienia. O jednonogim tancerzu. O kwiatach z papieru, pachnących perfumami śmierci. I pisarzu, który w swojej książce ożywił zidiociałe odbicie samego siebie, by natychmiast je, czyli siebie, uśmiercić. Tak, najważniejszym bohaterem tej chwytającej za gardło prozy jest śmierć. Ona, jak dominujący akord, nasyca opowieści o życiu, nadaje głęboki sens codzienności i najdrobniejszym detalom, a samym mówiącym barwę i kontrast.
Daniel Odija (ur. 1974) prozaik, dziennikarz. Mieszka w Słupsku. Autor zbioru opowiadań Szklana huta (2005) oraz powieści Ulica (2001), Tartak (2005), Niech to nie będzie sen (2008) i Kronika umarłych (2010). Tartak znalazł się w finale Nagrody NIKE 2004, był także nominowany do Nagrody im. Józefa Mackiewicza. Niech to nie będzie sen w roku 2009 był nominowany do Europejskiej Nagrody Literackiej. Kronika umarłych przez Poznańskie Towarzystwo Wydawców Książek została uznana za Książkę zimy 2009/2010 i była nominowana do Nagrody NIKE 2011.
Odija jest także autorem słuchowisk, komentarzy do filmów dokumentalnych, libretta do baletu Sny o wolności oraz współscenarzystą krótkometrażowego filmu fabularnego Basia z Podlasia, który otrzymał nagrodę publiczności na festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty 2011. W 2004 roku na scenie teatru im J. Słowackiego w Krakowie odbyła się premiera Tartaku w reżyserii Agnieszki Olsten. Na deski teatralne trafiła również Ulica, wyreżyserowana przez Iwo Vedrala. Premiera odbyła się w 2016 roku w Nowym Teatrze w Słupsku. W czerwcu 2017 roku ukazał się komiks Stolp autorstwa Odiji i rysownika Wojciecha Stefańca.
Daniel Odija publikował m.in. w Tygodniku Powszechnym, Gazecie Wyborczej, Playboyu oraz antologiach literatury współczesnej. Jego opowiadania zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, a powieści ukazały się w przekładzie na francuski, niemiecki i ukraiński.
,Śmierć czai się na każdej stronie Pierwsza od ośmiu lat książka Daniela Odiji. O narodzinach, życiu i śmierci.
Na kartach swej nowej książki Daniel Odija zagląda w przezroczyste głowy swoich innych bohaterów. Oni zaś przypadkowo spotkane osoby, grupy, rodziny opowiadają o samotności, traumie, szaleństwie, godzeniu się z tym, co przyniosło życie i w końcu o śmierci. W tym ich rozgadanym świecie słowa wybuchają jak bomba w przepełnionym pociągu. Każdy ma swoją historię, którą uważa za najważniejszą. Każdy ma swoją tajemnicę i rozterkę, których nie chciałby wyjawić:
Głowy opowiadały:
Ta o swoim życiu, tamta o swoim umieraniu.
Kolejna narzekała, gdy następna wychwalała.
Kłębiły się w nich nienawiść i miłość,
wybaczenie i przekleństwo, nuda i euforia.
Kilkadziesiąt monologów łączy pragnienie intymnych wyznań. Opowieści jak rzeka wypływają jedna z drugiej i jedna w drugiej znikają. Dowiadujemy się o pijanym pływaku, którego uwiodła woda. O samotnym kierowcy zjadanym przez wyrzuty sumienia. O jednonogim tancerzu. O kwiatach z papieru, pachnących perfumami śmierci. I pisarzu, który w swojej książce ożywił zidiociałe odbicie samego siebie, by natychmiast je, czyli siebie, uśmiercić. Tak, najważniejszym bohaterem tej chwytającej za gardło prozy jest śmierć. Ona, jak dominujący akord, nasyca opowieści o życiu, nadaje głęboki sens codzienności i najdrobniejszym detalom, a samym mówiącym barwę i kontrast.
Daniel Odija (ur. 1974) prozaik, dziennikarz. Mieszka w Słupsku. Autor zbioru opowiadań Szklana huta (2005) oraz powieści Ulica (2001), Tartak (2005), Niech to nie będzie sen (2008) i Kronika umarłych (2010). Tartak znalazł się w finale Nagrody NIKE 2004, był także nominowany do Nagrody im. Józefa Mackiewicza. Niech to nie będzie sen w roku 2009 był nominowany do Europejskiej Nagrody Literackiej. Kronika umarłych przez Poznańskie Towarzystwo Wydawców Książek została uznana za Książkę zimy 2009/2010 i była nominowana do Nagrody NIKE 2011.
Odija jest także autorem słuchowisk, komentarzy do filmów dokumentalnych, libretta do baletu Sny o wolności oraz współscenarzystą krótkometrażowego filmu fabularnego Basia z Podlasia, który otrzymał nagrodę publiczności na festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty 2011. W 2004 roku na scenie teatru im J. Słowackiego w Krakowie odbyła się premiera Tartaku w reżyserii Agnieszki Olsten. Na deski teatralne trafiła również Ulica, wyreżyserowana przez Iwo Vedrala. Premiera odbyła się w 2016 roku w Nowym Teatrze w Słupsku. W czerwcu 2017 roku ukazał się komiks Stolp autorstwa Odiji i rysownika Wojciecha Stefańca.
Daniel Odija publikował m.in. w Tygodniku Powszechnym, Gazecie Wyborczej, Playboyu oraz antologiach literatury współczesnej. Jego opowiadania zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, a powieści ukazały się w przekładzie na francuski, niemiecki i ukraiński.
,Śmierć czai się na każdej stronie Pierwsza od ośmiu lat książka Daniela Odiji. O narodzinach, życiu i śmierci.
Na kartach swej nowej książki Daniel Odija zagląda w przezroczyste głowy swoich innych bohaterów. Oni zaś przypadkowo spotkane osoby, grupy, rodziny opowiadają o samotności, traumie, szaleństwie, godzeniu się z tym, co przyniosło życie i w końcu o śmierci. W tym ich rozgadanym świecie słowa wybuchają jak bomba w przepełnionym pociągu. Każdy ma swoją historię, którą uważa za najważniejszą. Każdy ma swoją tajemnicę i rozterkę, których nie chciałby wyjawić:
Głowy opowiadały:
Ta o swoim życiu, tamta o swoim umieraniu.
Kolejna narzekała, gdy następna wychwalała.
Kłębiły się w nich nienawiść i miłość,
wybaczenie i przekleństwo, nuda i euforia.
Kilkadziesiąt monologów łączy pragnienie intymnych wyznań. Opowieści jak rzeka wypływają jedna z drugiej i jedna w drugiej znikają. Dowiadujemy się o pijanym pływaku, którego uwiodła woda. O samotnym kierowcy zjadanym przez wyrzuty sumienia. O jednonogim tancerzu. O kwiatach z papieru, pachnących perfumami śmierci. I pisarzu, który w swojej książce ożywił zidiociałe odbicie samego siebie, by natychmiast je, czyli siebie, uśmiercić. Tak, najważniejszym bohaterem tej chwytającej za gardło prozy jest śmierć. Ona, jak dominujący akord, nasyca opowieści o życiu, nadaje głęboki sens codzienności i najdrobniejszym detalom, a samym mówiącym barwę i kontrast.
Daniel Odija (ur. 1974) prozaik, dziennikarz. Mieszka w Słupsku. Autor zbioru opowiadań Szklana huta (2005) oraz powieści Ulica (2001), Tartak (2005), Niech to nie będzie sen (2008) i Kronika umarłych (2010). Tartak znalazł się w finale Nagrody NIKE 2004, był także nominowany do Nagrody im. Józefa Mackiewicza. Niech to nie będzie sen w roku 2009 był nominowany do Europejskiej Nagrody Literackiej. Kronika umarłych przez Poznańskie Towarzystwo Wydawców Książek została uznana za Książkę zimy 2009/2010 i była nominowana do Nagrody NIKE 2011.
Odija jest także autorem słuchowisk, komentarzy do filmów dokumentalnych, libretta do baletu Sny o wolności oraz współscenarzystą krótkometrażowego filmu fabularnego Basia z Podlasia, który otrzymał nagrodę publiczności na festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty 2011. W 2004 roku na scenie teatru im J. Słowackiego w Krakowie odbyła się premiera Tartaku w reżyserii Agnieszki Olsten. Na deski teatralne trafiła również Ulica, wyreżyserowana przez Iwo Vedrala. Premiera odbyła się w 2016 roku w Nowym Teatrze w Słupsku. W czerwcu 2017 roku ukazał się komiks Stolp autorstwa Odiji i rysownika Wojciecha Stefańca.
Daniel Odija publikował m.in. w Tygodniku Powszechnym, Gazecie Wyborczej, Playboyu oraz antologiach literatury współczesnej. Jego opowiadania zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, a powieści ukazały się w przekładzie na francuski, niemiecki i ukraiński.
, Śmierć czai się na każdej stronie? Pierwsza od ośmiu lat książka Daniela Odiji. O narodzinach, życiu i śmierci. Na kartach swej nowej książki Daniel Odija zagląda w przezroczyste głowy swoich ?innych? bohaterów. Oni zaś ? przypadkowo spotkane osoby, grupy, rodziny ? opowiadają o samotności, traumie, szaleństwie, godzeniu się z tym, co przyniosło życie i w końcu o śmierci. W tym ich rozgadanym świecie słowa wybuchają jak bomba w przepełnionym pociągu. Każdy ma swoją historię, którą uważa za najważniejszą. Każdy ma swoją tajemnicę i rozterkę, których nie chciałby wyjawić: Głowy opowiadały: Ta o swoim życiu, tamta o swoim umieraniu. Kolejna narzekała, gdy następna wychwalała. Kłębiły się w nich nienawiść i miłość, wybaczenie i przekleństwo, nuda i euforia. Kilkadziesiąt monologów łączy pragnienie intymnych wyznań. Opowieści jak rzeka wypływają jedna z drugiej i jedna w drugiej znikają. Dowiadujemy się o pijanym pływaku, którego uwiodła woda. O samotnym kierowcy zjadanym przez wyrzuty sumienia. O jednonogim tancerzu. O kwiatach z papieru, pachnących perfumami śmierci. I pisarzu, który w swojej książce ożywił zidiociałe odbicie samego siebie, by natychmiast je, czyli siebie, uśmiercić. Tak, najważniejszym bohaterem tej chwytającej za gardło prozy jest śmierć. Ona, jak dominujący akord, nasyca opowieści o życiu, nadaje głęboki sens codzienności i najdrobniejszym detalom, a samym mówiącym ? barwę i kontrast. Daniel Odija (ur. 1974) ? prozaik, dziennikarz. Mieszka w Słupsku. Autor zbioru opowiadań Szklana huta (2005) oraz powieści Ulica (2001), Tartak (2005), Niech to nie będzie sen (2008) i Kronika umarłych (2010). Tartak znalazł się w finale Nagrody NIKE 2004, był także nominowany do Nagrody im. Józefa Mackiewicza. Niech to nie będzie sen w roku 2009 był nominowany do Europejskiej Nagrody Literackiej. Kronika umarłych przez Poznańskie Towarzystwo Wydawców Książek została uznana za ?Książkę zimy 2009/2010? i była nominowana do Nagrody NIKE 2011. Odija jest także autorem słuchowisk, komentarzy do filmów dokumentalnych, libretta do baletu Sny o wolności oraz współscenarzystą krótkometrażowego filmu fabularnego Basia z Podlasia, który otrzymał nagrodę publiczności na festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty 2011. W 2004 roku na scenie teatru im J. Słowackiego w Krakowie odbyła się premiera Tartaku w reżyserii Agnieszki Olsten. Na deski teatralne trafiła również Ulica, wyreżyserowana przez Iwo Vedrala. Premiera odbyła się w 2016 roku w Nowym Teatrze w Słupsku. W czerwcu 2017 roku ukazał się komiks Stolp autorstwa Odiji i rysownika Wojciecha Stefańca. Daniel Odija publikował m.in. w ?Tygodniku Powszechnym?, ?Gazecie Wyborczej?, ?Playboyu? oraz antologiach literatury współczesnej. Jego opowiadania zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, a powieści ukazały się w przekładzie na francuski, niemiecki i ukraiński., Śmierć czai się na każdej stronie? Pierwsza od ośmiu lat książka Daniela Odiji. O narodzinach, życiu i śmierci. Na kartach swej nowej książki Daniel Odija zagląda w przezroczyste głowy swoich ?innych? bohaterów. Oni zaś ? przypadkowo spotkane osoby, grupy, rodziny ? opowiadają o samotności, traumie, szaleństwie, godzeniu się z tym, co przyniosło życie i w końcu o śmierci. W tym ich rozgadanym świecie słowa wybuchają jak bomba w przepełnionym pociągu. Każdy ma swoją historię, którą uważa za najważniejszą. Każdy ma swoją tajemnicę i rozterkę, których nie chciałby wyjawić: Głowy opowiadały: Ta o swoim życiu, tamta o swoim umieraniu. Kolejna narzekała, gdy następna wychwalała. Kłębiły się w nich nienawiść i miłość, wybaczenie i przekleństwo, nuda i euforia. Kilkadziesiąt monologów łączy pragnienie intymnych wyznań. Opowieści jak rzeka wypływają jedna z drugiej i jedna w drugiej znikają. Dowiadujemy się o pijanym pływaku, którego uwiodła woda. O samotnym kierowcy zjadanym przez wyrzuty sumienia. O jednonogim tancerzu. O kwiatach z papieru, pachnących perfumami śmierci. I pisarzu, który w swojej książce ożywił zidiociałe odbicie samego siebie, by natychmiast je, czyli siebie, uśmiercić. Tak, najważniejszym bohaterem tej chwytającej za gardło prozy jest śmierć. Ona, jak dominujący akord, nasyca opowieści o życiu, nadaje głęboki sens codzienności i najdrobniejszym detalom, a samym mówiącym ? barwę i kontrast. Daniel Odija (ur. 1974) ? prozaik, dziennikarz. Mieszka w Słupsku. Autor zbioru opowiadań Szklana huta (2005) oraz powieści Ulica (2001), Tartak (2005), Niech to nie będzie sen (2008) i Kronika umarłych (2010). Tartak znalazł się w finale Nagrody NIKE 2004, był także nominowany do Nagrody im. Józefa Mackiewicza. Niech to nie będzie sen w roku 2009 był nominowany do Europejskiej Nagrody Literackiej. Kronika umarłych przez Poznańskie Towarzystwo Wydawców Książek została uznana za ?Książkę zimy 2009/2010? i była nominowana do Nagrody NIKE 2011. Odija jest także autorem słuchowisk, komentarzy do filmów dokumentalnych, libretta do baletu Sny o wolności oraz współscenarzystą krótkometrażowego filmu fabularnego Basia z Podlasia, który otrzymał nagrodę publiczności na festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty 2011. W 2004 roku na scenie teatru im J. Słowackiego w Krakowie odbyła się premiera Tartaku w reżyserii Agnieszki Olsten. Na deski teatralne trafiła również Ulica, wyreżyserowana przez Iwo Vedrala. Premiera odbyła się w 2016 roku w Nowym Teatrze w Słupsku. W czerwcu 2017 roku ukazał się komiks Stolp autorstwa Odiji i rysownika Wojciecha Stefańca. Daniel Odija publikował m.in. w ?Tygodniku Powszechnym?, ?Gazecie Wyborczej?, ?Playboyu? oraz antologiach literatury współczesnej. Jego opowiadania zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, a powieści ukazały się w przekładzie na francuski, niemiecki i ukraiński.
| Księgarnia internetowa "booknet.net.pl" ul.Kaliska 12 98-300 Wieluń |
Godziny otwarcia: pon-pt: 9.00-17.00 w soboty 9.00-13.00 |
Dane kontaktowe: tel: 43 843 1991fax: 68 380 1991 e-mail: info@booknet.net.pl
|
