Kiedy usłyszymy piosenkę, w pierwszej chwili nie zastanawiamy się, czy nadaje się ona do śpiewania przy ognisku, albo w czasie marszu lub na estradzie. Dopiero w momencie, kiedy wyznaczamy piosence jakąś rolę, spoglądamy na nią kątem najpełniejszego jej wykorzystania. I wtedy zauważamy, że każda piosenka jest przeznaczona do innej funkcji. Sa utwory, które dają się łatwo inscenizować, i sa wreszcie takie, które nadają się do śpiewania gromadnego. W tym wachlarzu różnorodności, spotkać można i takie piosenki, które narzucają wykonawcy także formę zabawy albo takie, które możemy nazwać pląsami. Te charakteryzują się tym, że ich treści niosą z sobą wskazówki, bardzo lubiane przez dzieci oraz doceniane przez wychowawców lubiących się z nimi bawić.

Pląsy powstały na zapotrzebowanie metodyki zuchowej i służą instruktorom zuchowym jako podsumowanie tematu zbiórki. Dlatego wśród tylu tekstów przeważa tematyka sprawności, które zuchy zdobywają w drużynie.

Piosenki zamieszczone w śpiewniku powstały w latach 1962-1992 i były drukowane w Zuchowych Wieściach oraz w kilkunastu śpiewanikach także i nieharcerskich. Pierwszy z pląsów "Idzie zuch" powstał z inspiracji Aleksandra Kamińskiego, który namówił autora do napisania popularnej piosenki, wkrótce stała się ona znana w całym kraju.

Utwory zebrane w śpiewaniku zostały wybrane spośród dwustu piosenek autora.