Kategorie: XML i XSLT

Isbn: 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5, 83-7197-594-5

Ean: 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943, 9788371975943

Liczba stron: 520, 520, 520, 520, 520, 520, 520, 520, 520, 520, 520, 520, 520, 520, 520, 520

Format: B5, B5, B5, B5, B5, B5, B5, B5, B5, B5, B5, B5, B5, B5, B5, B5

Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML. , Książka skupia się przede wszystkim na samym XML i przedstawia podstawowe reguły, do których muszą stosować się dokumenty i autorzy XML (np. projektant, który wykorzystuje SMIL w celu dodania animacji na stronach WWW lub programista C++, który korzysta z SOAP w celu szeregowania obiektów w zdalnej bazie danych). Książka przedstawia również specjalizowane technologie wspierające, które zostały usytuowane na szczycie XML i są wykorzystywane w wielu aplikacjach napisanych w tym języku. Technologie te obejmują:

• XLinks -- Składnia, której podstawą są atrybuty. Służy ona do tworzenia hiperłączy pomiędzy dokumentami XML a innymi dokumentami. Umożliwia też tworzenie prostych, jednokierunkowych łączy, znanych z HTML, łączy wielokierunkowych pomiędzy wieloma dokumentami oraz łączy pomiędzy dokumentami, do których użytkownik nie posiada uprawnień zapisu.
• XSLT -- Aplikacja XML, która opisuje transformacje jednego dokumentu na inny, wykonane za pomocą tych samych bądź odmiennych słowników.
• XPointers -- Składnia służąca do identyfikacji poszczególnych części składowych dokumentu XML, do których występują odwołania poprzez identyfikatory URI. Często wykorzystywana wraz z XLink.
• XPath -- Składnia, nie będąca XML, wykorzystywana przez XPointers i XSLT do identyfikowania określonych części składowych dokumentów XML. XPath może, na przykład, zlokalizować trzeci element adres w dokumencie albo wszystkie elementy z atrybutem email, którego wartością jest elharo@metalab.unc.edu.
• Namespaces (Przestrzenie nazw) -- Służy do odróżniania od siebie elementów i atrybutów noszących takie same nazwy, choć pochodzących z różnych słowników XML. Na przykład, tytuł książki i tytuł strony WWW na stronie WWW o książkach.
• SAX -- Simple API for XML, sterowany zdarzeniami interfejs programowania aplikacji Java, implementowany przez wiele analizatorów składni.
• DOM -- Document Object Model, zorientowany na struktury drzewiaste interfejs programowania aplikacji, który traktuje dokument XML jako zbiór zagnieżdżonych obiektów o różnych właściwościach.

Wszystkie te technologie, niezależnie od tego, czy zostały zdefiniowane w XML (XLinks, XSLT i Namespaces), czy też za pomocą innej składni (XPointers, XPath, SAX i DOM), są wykorzystywane w wielu różnych aplikacjach XML.

Oprawa: miękka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka

Wydawca: Helion