Powieść-parabola Isaaka Singera o trudnym wyborze własnej drogi przez Żyda, żyjącego w diasporze. Pisarz pyta, czy Żyd może bezkarnie odrzucić wielowiekową tradycję, która pozwoliła przetrwać narodowi bez własnego państwa, czy wolno mu wyrzec się tożsamości religijnej. Zadaje także pytanie, czy istnieje znak równości między religijną i narodową przynależnością? Pisarz maluje losy sztukmistrza Jaszy, który odrzuciwszy swego groźnego Boga Jahwe idzie za głosem miłości. Ale jego odszczepieństwo nie może pozostać bezkarne. Jasza bowiem narusza granicę między światem żydowskim i polskim, burząc w ten sposób istniejący porządek. Z miłości do Emilii decyduje się na odstępstwo. Zaprzeczywszy samemu sobie, płaci wysoką cenę. Dopiero u kresu życia sztukmistrz Jasza Mazur pod imieniem Jakuba Pokutnika jedna się ze swym porzuconym Bogiem. Poświęca się pokornej kontemplacji, aby w ten sposób odzyskać swoją żydowską tożsamość. Wynik pojedynku bohatera z Bogiem był z góry do przewidzenia, Jasza próbował nieświadomie zakłócić odwieczny kosmiczny ład. Mistrz w swojej profesji, niczym romantyczny bohater, ośmielał się równać z Bogiem. Aby odkupić wielką winę, zostaje strażnikiem najwyższego porządku. Pokutuje zamurowany żywcem w kamiennym grobie, aby pozostać głuchy na pokusy świata: Ano, przyszła na mnie kara boska — powiedział do siebie pełen niepokoju. Ogarnęła go skrucha i pokora. Dramatyczna powieść Singera koncentruje się wokół tajemnicy własnego losu. Pisarz opowiada się za pogodzeniem z przeznaczeniem, choć taki wybór wydaje się ortodoksyjnie zachowawczy.