Publikacja jest 30. z serii Wieluńskiej Biblioteki Regionalnej i 40. publikacją zwartą, opracowaną przez prof. Tadeusza Olejnika, niestrudzonego regionalistę i badacza przeszłości Wielunia, o którym mówi, że jest dla niego magicznym miastem, zmuszającym do badania własnej i bogatej przeszłości, także tej kulturalnej.

Książka podzielona na 5 rozdziałów: Dziedzictwo i tradycje kulturalne Wielunia w okresie I Rzeczypospolitej, Pod zaborami-realizacja polityki rusyfikacji i „odpolaczania”, W Polsce odrodzonej, Dziedzictwo utracone ( 1939-1945), Życie kulturalne Wielunia w okresie PRL, pokazując całokształt dorobku umysłowego, duchowego, artystycznego i materialnego minionych pokoleń, ma na celu przekazanie obecnym i przyszłym pokoleniom informacji o tym, ile do skarbca narodowej kultury wnieśli mieszkańcy Wielunia i historycznej ziemi wieluńskiej, stąd przywołanie nazwisk wychowanków szkoły kolegiackiej takich jak: ks. Jan Długosz, Michał z Wielunia, Hieronim z Wielunia ( później nazywany H. Spiczyński, luminarz polskiego Odrodzenia, zmarły w Krakowie w 1550 r.), Augustyn Rotundus Mieleski ( zajmował się historią Litwy, zmarł w Wilnie w 1582 r.), Jan Czele ( od 1430 rektor Akademii Krakowskiej), Maciej z Wielunia( prof. Akademii Krakowskiej).