Aż trzy z zachowanych tragedii Sofoklesa poświęconych jest Edypowi i jego rodzinie. Sofokles ujął w Królu Edypie najbardziej tragiczny moment mitu, kiedy Edyp - szczęśliwy władca, mąż i ojciec, dowiaduje się, że w rzeczywistości jest najnieszczęśliwszym z ludzi: zamordował swego ojca, poślubił matkę, jego dzieci pochodzą z przeklętego przez bogów i ludzi związku, on sam zaś, próbując uciec przed przeznaczeniem, w rzeczywistości dopomógł w realizacji wszystkich złych wróżb. W Antygonie opisane zostały losy dzieci Edypa: synowie Eteokles i Polinejkes zginęli w bratobójczej walce, a Kreon, sprawujący obecnie władzę w Tebach, zakazał pod karą śmierci grzebania zwłok Polinejkesa jako zdrajcy ojczyzny. Siostry są zrozpaczone, Ismena godzi się z rozkazem króla, ale Antygona postanawia pochować brata... Tragedie opowiadające dzieje rodu Labdakidów pokazują postacie samotne i tragiczne w swoim, skazanym z góry na niepowodzenie, zmaganiu się z Fatum.